Haci Halil Ağazâde Zeki Bey tarafından yazılan bu şiir, Gazi Sancak gazetesinin 10 Ağustos 338 tarihli nüshasında intişar etmiştir:

Yürüyordun sen aşiyanından,

Pişi azminde bir cibalı ümmit;

Uçurum, yıldırım, deniz, tufan

Seni etmezdi bir zaman nevmit!

Duşu aczindi bir hayali medit;

Taşıyan müfteris şikârından

Saçılırken ateş, ölüm heran,

Sende, bir korku olmamıştı bedit!

Bu cidalinle işte bak, düşman

Kaçtı en sonra mustarip, nalân;

Kahramanlar çıkan diyarından

Kaçtı.. lâkin sen ey şehidi vatan,

Bunu bi şüphe arşi rahmette,

Kurduğun aşiyani vahdette,

Görüyorsun: vatan selâmette;

Görüyorsun ki milletin şadan,

Görüyorsun ki ka’ri nisyanda

Çürüyen anlı, şanlı namın var;

Unutulmuş durur o bir yanda.

Bir yığın muhterem ızamın var…

Unutulmaz ki, Ah... o harikalar,

Unutulmaz ki, çektiğin çileler.....

Unutulmaz ki, Ah ..... o barıkalar,

Unutulmaz ki, namı zişanın!

Seni söyler bütün gazayı zafer!

Sen gibi muhterem şehidanın,

Kalbi millette bir de lanesi var;

Yadı hürmet gibi teranesi var!